Verschillende vormen van huiselijk geweld

Er zijn verschillende vormen van huiselijk geweld:

Ouderenmishandeling

Jaarlijks worden naar schatting 200.000 ouderen van boven de 65 jaar mishandeld door partners, familie, huisvrienden of zorgverleners. Vaak begint het klein; stevig beetpakken als iemand niet luistert. Of eigen boodschappen doen van de ander zijn huishoudgeld. Maar regelmatig gaat het van kwaad tot erger. Een glijdende schaal, waarbij zowel de pleger als het slachtoffer zo hun eigen excuses hebben om de mishandeling niet te willen zien.

(Ex-)partnergeweld

(Ex-)partnergeweld komt voor in alle lagen van de samenleving. Meestal is de pleger een man en het slachtoffer een vrouw, maar andersom is ook mogelijk. Deze vorm van huiselijk geweld komt ook voor in homoseksuele en lesbische relaties.

Oudermishandeling

Oudermishandeling is een vorm van geweld, waarbij een ouder te maken kan krijgen met een vorm van economisch, lichamelijk, psychisch of seksueel geweld. De plegers zijn vaak tussen de 13 en 24 jaar. Moeders lopen vaak een hoger risico om mishandeld te worden door hun kind dan een vader, hoewel dit ook voorkomt. Vaak treedt het agressieve gedrag van een kind op wanneer de ouders proberen op te treden.

De discussies die worden gevoerd ontaarden vaak in een ruzie waarbij gedreigd en geschreeuwd wordt en uiteindelijk ook lichamelijk geweld kan optreden in de vorm van schoppen en slaan.

Eergerelateerd geweld

Eergerelateerd geweld is geweld dat wordt gepleegd omdat de familie-eer is aangetast. Om de eer te zuiveren, worden mannen of vrouwen uitgestoten, bedreigd of mishandeld. En in het ergste geval zelfs vermoord.

Vaak zijn vrouwen en meisjes slachtoffer van eergerelateerd geweld, maar ook mannen en jongens kunnen slachtoffer worden. Eergerelateerd geweld heeft geen religieuze basis, maar hangt samen met specifieke, culturele en sociale regels binnen bepaalde groepen. Uit deze groepen komen dan ook de plegers die zich verplicht voelen het geweld toe te passen om zo hun (familie)eer te redden.

Huwelijksdwang en achterlating

Huwelijksdwang en achterlating is in strijd met de mensenrechten en is ook strafbaar. Uit signalen van scholen, politie, hulpverlening en opvang blijkt dát huwelijksdwang in Nederland voorkomt en doorgaans ernstige gevolgen heeft voor de betrokkenen.

Vrouwen, kinderen en (homoseksuele) mannen worden tegen hun wil en zonder papieren achtergelaten in het land van herkomst. Vaak gebeurt dit in de zomervakantie.

Soms worden vrouwen en kinderen vanuit Nederland terug gestuurd. De redenen zijn verschillend: een man die snel af wil van zijn vrouw, angst dat vrouw en/of kinderen teveel blootstaan aan Westerse invloeden en er is angst dat de eer van de familie geschonden kan worden. Als er in de ogen van de familie al een eerschending heeft plaatsgevonden kan achterlating ook een straf zijn, waarmee men de eer hoopt te herstellen. Achterlating kan ook gepaard gaan met huwelijksdwang. Hierbij wordt een meisje, jongen, man of vrouw gedwongen te trouwen.

Vrouwelijke genitale verminking

Meisjes- en vrouwenbesnijdenis wordt ook wel Vrouwelijke Genitale Verminking (VGV) genoemd. Dit is een ingreep aan de uitwendige geslachtsorganen waar geen medische noodzaak voor is. Hierbij wordt een deel of het geheel van de vrouwelijke genitaliën weggesneden. Het besnijden van meisjes vindt alleen plaats in het land van herkomst en gebeurt meestal bij meisjes tussen de 4-12 jaar. Alle vormen van meisjes- en vrouwenbesnijdenis worden wereldwijd beschouwd als een schending van mensen-, vrouwen- en kinderrechten. Meisjesbesnijdenis is in Nederland verboden en strafbaar, ook als het in het buitenland wordt uitgevoerd.